Magdalena urodziła córeczkę. Jej mąż, Daniel ochrzcił swoje dziecko tuż po porodzie. Anastazja zasnęła – chociaż bardzo chora, jednak otoczona miłością całej rodziny. Teraz rodzina Anastazji ma orędowniczkę u Boga.
Nawet bardzo trudne historie mogą się dobrze skończyć. „Dobrze” – znaczy tutaj tyle, że dobro zwycięża zło. Dzielną Mamę Anastazji, jej Tatę i Braciszka polecamy opiece Bożej.
Ich historia poniżej …
Producenci dowolnych dóbr konsumenckich, którzy w swoim własnym dobrze rozumianym interesie dbają o urodzenie swoich konsumentów.
Czyli tzw. producenci pro-life.
Jestem za.
Toruń, środa, 2 grudnia 2020, na ulicy. Zdjęcie własne.
Każde życie jest ważne. Nawet, jak się ma nadliczbowy chromosom w którejśtam parze! A może – szczególnie wtedy?
Każde, to każde. Po prostu.
Amen.
W kaplicy w Bajerzu początek sierpnia – nabożeństwa:
Tydzień następujący po 4. Niedzieli po Zesłaniu Ducha Św. przynosi kolejno Msze św. i nabożeństwa:
W poniedziałek, 29 czerwca 2020, w święto śś. Apostołów Piotra i Pawła, Msze św. zostaną odprawione o godz. 7:00 i 19:00.
W środę, 1 lipca 2020, w święto Najdroższej Krwi Pana Jezusa, Msze św. o godz. 7:00 i 19:00.
W czwartek, 2 lipca 2020, w święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, Msze św. o godz. 7:00 i 19:00.
W Pierwszy Piątek Miesiąca, 3 lipca 2020, o godz. 18:00 nabożeństwo, o godz. 19:00 Msza św.
W Pierwszą Sobotę Miesiąca, 4 lipca 2020, o godz. 18:00 nabożeństwo, o godz. 19:00 Msza św.
W 5. Niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego, 5 lipca 2020, Msze św. o godz. 7:00, 9:00 i 11:00.
„Odkupiłeś nas Bogu przez krew Twoją … i uczyniłeś nas Bogu naszemu królestwem.” Obj. 5,9
Mógł wprawdzie Pan Jezus otrzymać dla nas zbawienie bez cierpienia; jedna Jego łza, owszem jedna modlitwa, wystarczyłyby do zbawienia nieskończonych światów. Jednakże, dla okazania nam swej miłości, Zbawiciel przelał krew swoją w najokropniejszych cierpieniach aż do ostatniej kropli. Czy ludzie odwzajemniają się Panu Jezusowi za Jego tak wielką miłość? Przynajmniej my bądźmy wdzięczni Jego najukochańszemu Sercu i zadośćuczyniąc Mu za zniewagi, jakie Mu może wyrządziliśmy, składajmy często Ojcu Przedwiecznemu przenajdroższą krew Pana Jezusa, zapłatę naszego Odkupienia.
św. Alfons Maria de Liguori
Powyższą wiadomość dedykujemy „katolikom” z pisu oraz Prezydentowi Andrzejowi Dudzie. Odwagi politycy – bierzcie przykład z Afryki.
Prezydent Tanzanii John Magufuli zadeklarował, że pomimo trwania światowej pandemii koronawirusa, nie zdecyduje się na zamykanie kościołów lub ograniczanie dostępu do Mszy świętej. Afrykański przywódca podkreśla, że „kościoły powinny być zawsze otwarte”. Dodał, że nie obawia się przyjmować Komunii świętej, ponieważ „z Jezusem w Eucharystii jest bezpieczny”.
… dni od 25 grudnia do 6 stycznia
I stało się, gdy tam byli, wypełniły się dni… i porodziła Syna swojego pierworodnego. — Łuk. 2, 6.
Wyobraźmy sobie, iż widzimy w grocie Betlejemskiej już narodzone Dziecię Jezus i słyszymy Aniołów, którzy śpiewem głoszą chwałę Bożą i pokój ludziom dobrej woli. Jakież uczucia wówczas przenikały Serce N. P. Maryi na widok, iż Słowo Boże stało się Jej synem. Z jakąż pobożnością i czułością św. Józef przyciskał do serca Najśw. Dziecię. Do uczuć tych świętych Osób dołączmy też swe uczucia.
I obrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha św. — Dz. Ap. 6, 5.
Oto piękna pochwała, jaką Pismo św. daje cnocie św. Szczepana. — Nazywa go pełnym wiary, pełnym łask, mocy, jednym słowem pełnym Ducha św. Podziwiajmy pierwszego Męczennika i naśladujmy jego wzniosłe cnoty.
Uczeń on, którego miłował Jezus. — Jan 21, 7.
PRZYGOTOWANIE. – Zastanówmy się nad oznakami szczególnej miłości, jaką P. Jezus okazywał św. Janowi. Powołał go jako jednego z pierwszych na Apostoła, uczynił go swym powiernikiem, pozwolił mu podczas ostatniej wieczerzy spocząć na swych piersiach, a wreszcie na Kalwarii oddał mu to, co miał najdroższego — Matkę swoją — ogłosił go w swym zastępstwie za syna Najśw. P. Maryi. I nam P. Bóg dał wiele dowodów swej ku nam miłości. Jakże odwzajemniliśmy się za nią, a jak Jan za nią się odwzajemnił? Co za różnica!
Herod… pobił wszystkie dzieci, które były w Betlejem i po wszystkich granicach jego. — Mat. 2, 16.
P. Bóg jest mądrością nieskończoną — umie ze zła dobro wyprowadzić; niejednokrotnie to jest dla nas szczególniejszą łaską, co uważamy za nieszczęście. Kto wie, może owe dziatki, które dziś czcimy na ołtarzach i które stanowiły orszak Dzieciątka Jezus, gdyby Herod życia ich nie pozbawił, wołałyby w chwili męki P. Jezusa: Niech będzie ukrzyżowany! Ileż z nich może zgubiłoby się na wieki!
Opowiadam wam wesele wielkie, które będzie wszystkiemu ludowi: iż się wam dziś narodził Zbawiciel. — Łuk. 2, 10-11.
PRZYGOTOWANIE — Jakaż radość w państwie, gdy królowi syn jego pierworodny się narodzi. O ileż więcej cieszyć się winniśmy, widząc, iż się narodził Syn Boży, że zstąpił z nieba, aby nas nawiedzić. Niejeden chciałby wziąć w swe ramiona Dziecię Jezus, lecz ożywmy w sobie wiarę i pomyślmy, że przyjmując Komunię św., nie tylko P. Jezusa bierzemy w swe ramiona, lecz przyjmujemy do serca to samo Boże Dziecię, które w żłóbku Betlejemskim było złożone.
Ustało w boleści me życie i lata moje we wzdychaniu. — Ps. 30,11.
Życie P. Jezusa było ustawicznym cierpieniem i to podwójnym; miał zawsze przed oczyma wszystkie boleści, jakie Go czekały aż do śmierci. szczególniejj jednak trapiła Go myśl o naszych grzechach i naszej niewdzięczności za tak wielką miłość, jaką nam okazał. — A więc, mój Jezu, z powodu moich grzechów cierpiałeś przez całe życie!
Oto krótkie lata mijają, a ja idę ścieżką, którą nie wrócę. — Hiob. 16, 23.
Słusznie Duch św. nas przestrzega, abyśmy korzystali z czasu, jest on bowiem nie tylko bardzo cenny, lecz też bardzo krótki. Jakże minęło szybko dwanaście miesięcy roku, który dziś dobiega kresu. Powiedz mi, mój bracie, jak dotąd czas wyzyskałeś?
A gdy się spełniło ośm dni, iżby obrzezano dzieciątko. — Łuk. 2, 21.
Ceremonia obrzezania była figurą Sakramentu Chrztu św. Stąd możemy sobie wyobrazić, iż P. Jezus w czasie tej ceremonii myślał o każdym z nas i składając w ofierze Bogu Ojcu pierwociny krwi swojej, już wówczas rozpoczął wysługiwać nam łaskę odrodzenia się w świętym źródle. O jakiż to dar niezmierny — Chrzest św.! Jak wywdzięczyliśmy się za tę łaskę? Czy zachowaliśmy nieskalaną białą szatę niewinności?
Maluczki narodził się nam i Syn nam jest dany. — Iz. 9, 6.
Wiele było powodów, dlaczego Syn Boży zechciał przyjść na świat jako dziecię. Najpierw chciał przez to okazać swą chęć udzielania nam dóbr swoich i łatwości, z jaką nam ich użycza. Pragnął po wtóre, abyśmy się wyzbyli względem Niego wszelkiej bojaźni. Przede wszystkim zaś dlatego narodził się jako dziecię, byśmy Go kochali nie tylko miłością uszanowania, lecz też miłością serdeczną. Kochajmy Go więc całym sercem, zbliżajmy się do Niego z ufnością i prośmy o wszelkie dobra.
Uwinęła go w pieluszki. — Łuk. 2, 7.
Wyobraźmy sobie, iż widzimy, jak N. Maryja Panna bierze ze czcią swego Boskiego Syna, cześć Mu oddaje, całuje Go, a następnie owija w pieluszki. Najśw. Dziecię poddaje się temu posłusznie, a czując iż pieluszki Je krępują, myśli o owych sznurach, którymi kiedyś będzie związane w ogrodzie Oliwnym. Jeśli P. Bóg dal się skrępować pieluszkami z miłości ku nam, czyż nie słuszna, abyśmy dali się skrępować więzami miłości ku Niemu i oderwali się od wszelkich przywiązań ziemskich?
Ja śpię, ale serce me czuwa. — Pieśń 5, 2.
Sen P. Jezusa bardzo się różnił od snu innych dziatek; choć spało ciało Zbawiciela, czuwała Jego dusza, złączona ze Słowem Bożym; już wtedy P. Jezus myślał o cierpieniach, jakie miał później ponosić z miłości ku nam. Prośmy Najśw. Dziecię, aby przez zasługi swego błogosławionego snu ustrzegło nas od śmiertelnego snu grzeszników i zesłało nam sen sprawiedliwych, przez który dusza zapomina o wszystkich sprawach ziemskich.
Gdy przyszło wypełnienie czasu, zesłał Bóg Syna swego…. aby tych, którzy pod zakonem byli, wykupił. — Gal. 4, 4.
Jakże powinniśmy dziękować P. Bogu, iż narodziliśmy się po już dokonanym dziele Odkupienia ludzkości! Słowo: „wypełnienie czasów” oznacza szczęście — pełnię łask, jakie przez przyjście P. Jezusa dostały się nam w udziale. Jakże bylibyśmy nieszczęśliwi, gdybyśmy obciążeni tylu grzechami, żyli przed przyjściem P. Jezusa!
Nazwane jest imię jego Jezus, które bryło nazwane od Anioła pierwej, niźli się w żywocie poczęło. — Łuk. 2, 21.
PRZYGOTOWANIE. – Duch św. imię Jezus porównuje z oliwą, a to dlatego, iż jako oliwa daje światło, stanowi pokarm i lekarstwo, tak też i imię Jezus jest światłem dla umysłu, pokarmem dla serca, lekarstwem dla duszy. Będziemy szczęśliwi, jeśli je zawsze z wielkim nabożeństwem będziemy wymawiać, jeżeli je wraz z imionami Maryi i Józefa często będziemy mieli na ustach, szczególniejj w czasie pokus! Czy zginął, kto w pokusie wzywał tych najśw. imion?
Widzieliśmy gwiazdę jego na wschód słońca i przyjechaliśmy pokłonić się jemu. — Mat 2, 2.
Zaledwie P. Jezus się narodził, zaraz chciał rozpocząć dzieło Odkupienia; za pośrednictwem gwiazdy wezwał Mędrców, a w nich nas wszystkich, do oddania Mu hołdu. Święci Królowie zaraz wyruszają w drogę, wchodzą do stajenki, oddają cześć Najśw. Dziecięciu i składają Mu mistyczne dary. I my wraz z nimi hołd Mu złóżmy i przez ręce Maryi ofiarujmy Boskiej Dziecinie serca skruszone i kochające.
św. Alfons Maria de Liguori
