… dni od 25 grudnia do 6 stycznia
UROCZYSTOŚĆ
NARODZENIA P. JEZUSA.
I
stało się, gdy tam byli, wypełniły się dni… i porodziła Syna
swojego pierworodnego. — Łuk. 2, 6.
Wyobraźmy
sobie, iż widzimy w grocie Betlejemskiej już narodzone Dziecię
Jezus i słyszymy Aniołów, którzy śpiewem głoszą chwałę Bożą
i pokój ludziom dobrej woli. Jakież uczucia wówczas przenikały
Serce N. P. Maryi na widok, iż Słowo Boże stało się Jej synem. Z
jakąż pobożnością i czułością św. Józef przyciskał do
serca Najśw. Dziecię. Do uczuć tych świętych Osób dołączmy
też swe uczucia.
UROCZYSTOŚĆ ŚW.
SZCZEPANA.
I obrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha św. — Dz. Ap. 6, 5.
Oto
piękna pochwała, jaką Pismo św. daje cnocie św. Szczepana. —
Nazywa go pełnym wiary, pełnym łask, mocy, jednym słowem pełnym
Ducha św. Podziwiajmy pierwszego Męczennika i naśladujmy jego
wzniosłe cnoty.
UROCZYSTOŚĆ ŚW.
JANA EWANGELISTY.
Uczeń
on, którego miłował Jezus. — Jan 21, 7.
PRZYGOTOWANIE.
– Zastanówmy się nad oznakami szczególnej miłości, jaką P.
Jezus okazywał św. Janowi. Powołał go jako jednego z pierwszych
na Apostoła, uczynił go swym powiernikiem, pozwolił mu podczas
ostatniej wieczerzy spocząć na swych piersiach, a wreszcie na
Kalwarii oddał mu to, co miał najdroższego — Matkę swoją —
ogłosił go w swym zastępstwie za syna Najśw. P. Maryi. I nam P.
Bóg dał wiele dowodów swej ku nam miłości. Jakże
odwzajemniliśmy się za nią, a jak Jan za nią się odwzajemnił?
Co za różnica!
UROCZYSTOŚĆ
MŁODZIANKÓW.
Herod…
pobił wszystkie dzieci, które były w Betlejem i po wszystkich
granicach jego. — Mat. 2, 16.
P.
Bóg jest mądrością nieskończoną — umie ze zła dobro
wyprowadzić; niejednokrotnie to jest dla nas szczególniejszą
łaską, co uważamy za nieszczęście. Kto wie, może owe dziatki,
które dziś czcimy na ołtarzach i które stanowiły orszak
Dzieciątka Jezus, gdyby Herod życia ich nie pozbawił, wołałyby w
chwili męki P. Jezusa: Niech
będzie ukrzyżowany! Ileż z nich może zgubiłoby się na
wieki!
DZIEŃ 29 GRUDNIA.
Radość, jaką narodzenie P. Jezusa światu sprawiło.
Opowiadam
wam wesele wielkie, które będzie wszystkiemu ludowi: iż się wam
dziś narodził Zbawiciel. — Łuk. 2, 10-11.
PRZYGOTOWANIE
— Jakaż radość w państwie, gdy królowi syn jego pierworodny
się narodzi. O ileż więcej cieszyć się winniśmy, widząc, iż
się narodził Syn Boży, że zstąpił z nieba, aby nas nawiedzić.
Niejeden chciałby wziąć w swe ramiona Dziecię Jezus, lecz ożywmy
w sobie wiarę i pomyślmy, że przyjmując Komunię św.,
nie tylko P. Jezusa bierzemy w swe ramiona, lecz przyjmujemy do serca
to samo Boże Dziecię, które w żłóbku Betlejemskim było
złożone.
DZIEŃ 30. GRUDNIA.
P. Jezus już od swego narodzenia wiódł życie w cierpieniach.
Ustało
w boleści me życie i lata moje we wzdychaniu. — Ps. 30,11.
Życie
P. Jezusa było ustawicznym cierpieniem i to podwójnym; miał zawsze
przed oczyma wszystkie boleści, jakie Go czekały aż do śmierci.
szczególniejj jednak trapiła Go myśl o
naszych grzechach i naszej niewdzięczności za tak wielką miłość,
jaką nam okazał. — A więc, mój Jezu, z powodu moich grzechów
cierpiałeś przez całe życie!
OSTATNI DZIEŃ ROKU.
Trzeba korzystać z czasu.
Oto
krótkie lata mijają, a ja
idę ścieżką, którą nie wrócę. — Hiob. 16, 23.
Słusznie Duch św. nas przestrzega, abyśmy korzystali z czasu, jest
on bowiem nie tylko bardzo cenny, lecz też bardzo krótki. Jakże
minęło szybko dwanaście miesięcy roku, który dziś dobiega
kresu. Powiedz mi, mój bracie, jak dotąd czas wyzyskałeś?
DZIEŃ 1 STYCZNIA.
Obrzezanie P. Jezusa i Sakrament Chrztu św.
A
gdy się spełniło ośm dni, iżby obrzezano dzieciątko. —
Łuk. 2, 21.
Ceremonia
obrzezania była figurą Sakramentu Chrztu św.
Stąd możemy sobie wyobrazić, iż P. Jezus w czasie tej ceremonii
myślał o każdym z nas i składając w ofierze Bogu Ojcu pierwociny
krwi swojej, już wówczas rozpoczął wysługiwać nam łaskę
odrodzenia się w świętym źródle. O
jakiż to dar niezmierny — Chrzest św.!
Jak wywdzięczyliśmy się za tę łaskę? Czy zachowaliśmy
nieskalaną białą szatę niewinności?
DZIEŃ 2 STYCZNIA.
Dlaczego Syn Boży zechciał przyjść na świat jako dziecię?
Maluczki
narodził się nam i Syn nam jest dany. — Iz. 9, 6.
Wiele
było powodów, dlaczego Syn Boży zechciał przyjść na świat jako
dziecię. Najpierw chciał przez to okazać swą chęć udzielania
nam dóbr swoich i łatwości, z jaką nam ich użycza. Pragnął po
wtóre, abyśmy się wyzbyli względem Niego wszelkiej bojaźni.
Przede wszystkim zaś dlatego narodził się jako dziecię, byśmy Go
kochali nie tylko miłością uszanowania, lecz też miłością
serdeczną. Kochajmy Go więc całym sercem, zbliżajmy się do Niego
z ufnością i prośmy o wszelkie dobra.
DZIEŃ 3 STYCZNIA.
P. Jezus owinięty w pieluszki.
Uwinęła
go w pieluszki. — Łuk. 2, 7.
Wyobraźmy
sobie, iż widzimy, jak N. Maryja Panna bierze ze czcią swego
Boskiego Syna, cześć Mu oddaje, całuje Go, a następnie owija w
pieluszki. Najśw. Dziecię poddaje się temu posłusznie, a czując
iż pieluszki Je krępują, myśli o owych sznurach, którymi kiedyś
będzie związane w ogrodzie Oliwnym. Jeśli P. Bóg dal się
skrępować pieluszkami z miłości ku nam, czyż nie słuszna,
abyśmy dali się skrępować więzami miłości ku Niemu i oderwali
się od wszelkich przywiązań ziemskich?
DZIEŃ 4 STYCZNIA.
Jezus śpi.
Ja
śpię, ale serce me czuwa. — Pieśń 5, 2.
Sen
P. Jezusa bardzo się różnił od snu innych dziatek; choć spało
ciało Zbawiciela, czuwała Jego dusza, złączona ze Słowem Bożym;
już wtedy P. Jezus myślał o cierpieniach, jakie miał później
ponosić z miłości ku nam. Prośmy Najśw. Dziecię, aby przez
zasługi swego błogosławionego snu ustrzegło nas od śmiertelnego
snu grzeszników i zesłało nam sen sprawiedliwych, przez który
dusza zapomina o wszystkich sprawach ziemskich.
DZIEŃ 5 STYCZNIA.
-
Jak
szczęśliwy, kto urodził się po dokonanym Odkupieniu z rodziców
katolickich.
Gdy
przyszło wypełnienie czasu, zesłał Bóg Syna swego…. aby tych,
którzy pod zakonem byli, wykupił. — Gal. 4, 4.
Jakże
powinniśmy dziękować P. Bogu, iż narodziliśmy się po już
dokonanym dziele Odkupienia ludzkości! Słowo: „wypełnienie
czasów” oznacza szczęście — pełnię łask, jakie przez
przyjście P. Jezusa dostały się nam w udziale. Jakże bylibyśmy
nieszczęśliwi, gdybyśmy obciążeni tylu grzechami, żyli przed
przyjściem P. Jezusa!
UROCZYSTOŚĆ NAJŚW.
IMIENIA JEZUS.
Nazwane
jest imię jego Jezus, które bryło nazwane od Anioła pierwej,
niźli się w żywocie poczęło. — Łuk. 2, 21.
PRZYGOTOWANIE.
– Duch św. imię Jezus porównuje z oliwą, a to dlatego, iż jako
oliwa daje światło, stanowi pokarm i lekarstwo, tak też i imię
Jezus jest światłem dla umysłu, pokarmem dla serca, lekarstwem dla
duszy. Będziemy szczęśliwi, jeśli je zawsze z wielkim
nabożeństwem będziemy wymawiać, jeżeli je wraz z imionami Maryi
i Józefa często będziemy mieli na ustach, szczególniejj
w czasie pokus! Czy zginął, kto w pokusie wzywał tych najśw.
imion?
UROCZYSTOŚĆ TRZECH
KRÓLI.
Widzieliśmy
gwiazdę jego na wschód słońca i przyjechaliśmy pokłonić się
jemu. — Mat 2, 2.
Zaledwie P. Jezus się narodził, zaraz chciał rozpocząć dzieło
Odkupienia; za pośrednictwem gwiazdy wezwał Mędrców, a w nich nas
wszystkich, do oddania Mu hołdu. Święci Królowie zaraz wyruszają
w drogę, wchodzą do stajenki, oddają cześć Najśw. Dziecięciu i
składają Mu mistyczne dary. I my wraz z nimi hołd Mu złóżmy i
przez ręce Maryi ofiarujmy Boskiej Dziecinie serca skruszone i
kochające.
św. Alfons Maria de Liguori